In gesprek met Ronja Terwindt
Adviseour en projectleider bij culturele projecten en ondernemingen
Cultuur groeit niet alleen door losse initiatieven die opkomen en weer verdwijnen, maar ook door een netwerk dat zich hecht, door kennis en ervaringen die doorgegeven worden. Niet als bladeren die vallen en vergaan, maar als een boom die zijn kracht naar binnen trekt, voedt en laat evolueren.
Vinden en vormen
Het is beweging dat ik zoek in mijn praktijk. Een uitdaging die inspireert, een omgeving die groeit. Verwondering in het alledaagse, de vrijheid om kennis te delen en samen iets nieuws te laten ontstaan. Cultuur is nooit statisch en dat ben ik ook niet.
Een stad leeft door haar makers, haar verhalen, haar energie. Te vaak waaien initiatieven weg zodra een project voorbij is, als de losse blaadjes die van een boom vallen. Wat als we die energie niet laten vervliegen? Wat als we de kracht van samenwerkingen naar ons toe trekken, vasthouden en laten groeien?
Net als een boom die seizoenen doorstaat, transformeert en toch stevig geworteld blijft, geloof ik in een manier van werken waarin elke stap voortbouwt op de vorige. Waar jonge, frisse ideeën steun vinden in de kennis en ervaring van eerdere generaties. Waar groei niet betekent dat iets nieuws het oude vervangt, maar dat alles met elkaar verweven blijft.
Dat is hoe ik projecten aanpak: niet als een op zichzelf staand moment, maar als een levend geheel dat blijft ontwikkelen en bloeien.
Als zelfstandig projectleider en adviseur zoek ik altijd naar manieren om verbinding te creëren. Of het nu gaat om kunstenaars en organisaties, culturele initiatieven en bedrijven, of ideeën die elkaar versterken. Mijn werk draait om het verbinden van verschillende werelden en het realiseren van duurzame, betekenisvolle projecten. Ik zet mijn netwerk in om kansen te creëren, een frisse kijk te geven en om samenwerkingen te laten groeien. Alles met als doel: een cultuur die niet vluchtig is, maar stevig geworteld, levendig en vol mogelijkheden voor de toekomst.
Tussengebied
Ik beweeg me in het tussengebied. Daar waar kunstenaars en makers een plek zoeken, waar ideeën zich vormen en waar nog niets vastligt. Tussen de startende creatievelingen en de gevestigde namen, tussen intuïtie en strategie, tussen mensen die iets willen en mensen die iets kunnen.
Cultuur groeit in ontmoeting. Een stad leeft door haar makers, haar verhalen, haar energie. Ik geloof in samenwerken en elkaar versterken. In bouwen aan iets met blijvende impact. Niet een eenmalig moment, maar een traject dat blijft groeien. Duurzaamheid in projecten, ruimte voor ontwikkeling, een visie die verder reikt dan de dag van morgen. Als een goede projectleider zie ik de potentie in mensen en ideeën, breng ik structuur aan zonder de creativiteit te verstikken en denk ik vooruit. Ik ben behulpzaam, sociaal en flexibel. Koppig, maar met een doel. Creatief, met een sterk gevoel voor structuur en uitvoering.
A conversation,
an online exchange
Beginnings. Tell me about your earliest memories as a creative and curious mind?
The first thought that came to my mind is my dad who has a workbench in our attic because he is a silversmith, a hobby that got out of hand. A small
De eerste gedachte die bij mij opkomt is aan mijn vader die aan zijn werktafel op onze zolder zit. Voorovergebogen met zijn hoofd heel dicht bij een grote lamp en een vijl in zijn hand die met een geoefende precisie over een stuk zilver glijdt. Een uit de hand gelopen hobby zijn edelsmeden. Op de zolder staat een werktafel onder een schuin dak en aan de muur hangen foto’s van mijn vader en moeder op hun reis in Nepal. Er hangen allemaal voorwerpen en verzamelde objecten, viltjes stenen en houtsnijwerken aan de muur net onder het schuine dak. Dit stukje laat een versie van mijn vader zien voordat hij vader was, een leven met heel andere uitdagingen. Maar ik weet ook nog de middag dat ik samen met mijn moeder achter de naaimachine zat om kleertjes voor de poppen te maken of samen te breien. Dit waren de momenten dat ik zelf de dingen in mijn hoofd kon uitwerken tot een echt object. Toch leek het werk wat mijn vader deed veel mysterieuzer omdat we niet in de buurt mochten komen (stel we raken iets kostbaars kwijt) Bij mijn moeder mochten we altijd actief meedoen. Kleren naaien voor de knuffels en poppen huisjes bouwen tot aan breien. .
Another memory I deeply carry is when my cousin and I (with whom I spend a full week each summer) my mother had younger twin brothers. Who both choose not to have children. But they are very creative. So we stayed a few nights with one and learned how to make 3D paper cards, a card where you cut out lines and if you hold it half way the cut out lines come forth and they create a 3d print. And at our other uncle we learned how to stain glass. If I look at my cousin and myself we stayed creating. Not that we call ourselves artists but we have a deep connection in working with our hands
Young at Heart. What are some cultural and/or artistic experiences that have marked you in your younger years?
We went to a lot of theater, musicals and ballet shows when I was in my teenage years, fascinating how the stage can feel so alive when you are a child.
Reset. When did you realise that you were destined for the cultural sector?
Mijn onderbewuste die mij al mijn hele leven naar de juiste wegen stuurde werd mij duidelijk toen ik mijn stage begon bij Paul Smith, destijds werkte ik vanuit het hoofdkantoor van de Benelux gevestigd te Antwerpen. Halverwege die stage gingen we naar de Paris Fashion Week en toen viel alles op zijn plek. Een lang voortraject achter een computerscherm was binnen 10 minuten vergeten door de excitatie en euforie die door mijn lichaam ging toen de deuren achter de schermen van de fashion week voor mij open gingen.
Wat een energie, de ruimte leek wel te trillen van de bedrijvigheid. Mensen met headsets op die opdrachten doorgeven aan assistenten, althans zo zag ik de jonge mannen en vrouwen, vervolgens liepen overal modellen en helemaal achterin stond Paul Smith zelf. Volledig in focus met een lach op zijn gezicht. Daar zag ik wat ik wilde, ervoor zorgen dat deze persoon zijn taak zo goed mogelijk kan uitvoeren. Ik wilde iemand zijn die alles zou realiseren om dit te laten slagen.
Destijds was het ook een enthousiasme van een jonge geest dus het duurde nog een poos voordat het allemaal op de juiste plek viel. Eerst nog een studie Fine Arts in Maastricht zodat ik ook de autonome maakwereld kon leren kennen. Om daar nog wat andere ervaring bij te zetten ging ik als teamleider aan de slag bij een buitenplaats waar we op een week zo’n 4 tot 8 evenementen draaiden, daar niet eens het aantal vergaderzalen die volgeboekt waren bij geteld. Door zo meerdere aspecten van productie te leren kennen kwam ik eindelijk op de plek waar ik nu met passie alle uitdagingen aan ga. Projectleider in het culturele veld.
Repan. What are the major challenges you have encountered in this unique field?
Samenwerken met een diversiteit aan persoonlijkheden onder tijdsdruk. Dit zie ik als een grote uitdaging maar ook een waar ik, als het goed gaat, de meeste energie uit haal Door de jaren heen ben ik er achter gekomen dat ik een fijne klik weet te leggen met teamleden en al snel inzien waar hun kwaliteiten liggen of ambities, iedereen een kans geven en wisselingen aanhouden waar nodig is zorgt voor een uitdagende workflow waarbij ieder kan doen waar hij of zij goed in is, plezier uithaalt of zichzelf weet te overtreffen.
Om dit zwart op wit te benoemen stap ik uit mijn comfortzone. Mijn vertrouwde plek is op de achtergrond, waar ik iedereen en alles een duwtje kan geven en hen op de voorgrond kan zetten. Er voor zorgen dat het bijna onzichtbaar gebeurt. Echter is er een moeilijke kant aan alles, vaak is het ook nodig om de boze boeman te zijn, of iemand tot iets te zetten waar hij of zij op dat moment geen plezier uit haalt. Maar nog niet gezien dat het op de eindstreep de juiste zet was. Ook al is die eindstreep pas na maanden zichtbaar en kan dit zorgen voor maanden van een ongewaardeerd gevoel. Maar uiteindelijk zie je dat alles tijd nodig heeft en later pad waardering komt. Maar goed ik dwaal af en gelukkig zijn dit soort gevallen dezelfde voorkomen.
Repurpose. How do you navigate the endless array of subsidies, grants and financing that is always a major restriction in creative practices?
Interesting and challancing. When working with subsidies you need to know that you do this for something bigger than your own project, you do this for the audience and the participant, you do this to gain more than seeing your own ideas coming to realisation. It is that idea you want to share with people around you. For those who are not able to do it themselves.
It is not your money to spend. Someone believed that your project could become bigger than yourself and that is the biggest reward. Not only to create but to share this with others. If I see this in a project or a person I also believe and that person or project gives me the energy I described when I first opened the doors in Paris Fashion week. They all believed in something bigger than themselves. But once you had this moment, this push in the back you must not fall in a state of redoing. Now the moment of you to become an entrepreneur is there. Now you must find a way to grow and not only make the good guys with the funda believe in your project but also the big guys believe in your project and then you can become self sustainable. But this is the the part when you become more than your idea, you work to let your idea become real, it is not something you can do any longer it is making sure that other people can continue using your idea over and over again.
Leader. What are the first questions that you ask when you embark upon a new project?
Why, over and over until there is no more question to ask. Why did you have this idea, where did the idea come from? Why was it there? It is so hard to find the words for the feelings you have. We are image thinkers, but it can only be translated to another person when you add words to it. (Or you must be a hell of a painter to visualize your thoughts) and that is precisely it. How can you convince another? Why is it that I or the one for whom you're doing the project believes you are something different than you just wanting to do what you like, and you think other people must like it as well.
Follower. Who have inspired and influenced you?
Other then Paul Smith my old Manager, I remembered a completely stressful wedding where our sales team had all these unrealisable ideas and we had to realise them, of course, well I remembered afterwards I was high on energy and angry because of all the extra hours we worked so I came to complain about it, he stopped me before I even had the change to start with the sentence I repeated 100 times in my head. He said, if you don’t have a solution for the problem don’t come to me to complain, you are only nagging and it will not help you in your emotions, when you have a solution you can come back. For me those were the right words at the right moment. I can’t be angry or upset about something where I have no solution for, if then I am only putting myself and others up with my feelings and that doesn’t bring us anywhere.
Zie of voel jij iets wat je in beweging wilt zetten?
Ideeën hebben ruimte nodig om te groeien. Soms een duwtje of een goed gesprek en soms gewoon het juiste persoon treffen op het juiste moment.
Laten we dan praten,
over plannen, projecten, mogelijkheden. Of gewoon even kennismaken, elkaar de hand schudden. Want dat is waar het meestal begint.
